Imaginair verhaal

Appleland

Madeliefje was een blond meisje, dat altijd tuttige jurkjes droeg en altijd netjes was. Ze was het enige kind thuis en was daardoor al meer volwassen dan haar leeftijdsgenootjes. Ze was ook enorm verwend en ze had allerlei dure spullen. Het enige wat ze daarvoor hoefde te doen, was haar vader lief aankijken. Ze had prachtige blauwe ogen en haar vader kon haar verzoek niet weigeren als hij aangekeken werd door die mooie ogen. Madeliefje wist dit heel goed en misbruikte haar ‘gave’.
Ze had inmiddels alle moderne apparatuur. Met name de producten van Apple bevielen haar wel. Uiteindelijk had ze 5 iPod’s, 3 iPad’s en een iPhone. Één iPod was natuurlijk niet genoeg, want stel je voor dat die kapot zou gaan, dan zou ze geen muziek meer op haar iPod kunnen beluisteren. Dat zou natuurlijk een verschrikkelijke ramp zijn, dus daarom had ze er voor de zekerheid maar 5 aan haar vader gevraagd. Het nadeel was alleen wel, dat ze van haar ouders de moderne apparatuur niet meer dan 2 uur per dag mocht gebruiken. Daar baalde ze wel flink van, want ze zou het liefst heel de dag non-stop op haar iPod of iPad zitten. Haar ouders hadden die regel ingesteld, omdat ze haar vrienden bijna nooit meer in het echte leven sprak, maar alleen via de sociale media.
 Op een dag liep het meisje op straat en ineens werd ze aangesproken door een man. Die vroeg aan haar of ze naar Appleland wilde, maar er zat wel een voorwaarde aan vast: ze moest daar minimaal een half jaar verblijven.  Dat klonk voor Madeliefje als een soort paradijs. Zonder nadenken ging ze met de man mee. Ze belandden na een kwartiertje lopen in Appleland, waarna de man direct weer verdween. Alles was daar ingericht op de manier van Apple. De ramen en deuren van de huizen zagen eruit als applicatie-icoontjes. De muren zagen eruit als ipad’s. Echt álles leek op de producten van Apple. Madeliefje dacht even dat ze droomde, maar wist dat het toch werkelijkheid was, want ze kon alles aanraken. Als ze op een bel drukte, klonk er een ringtone. Ze genoot er enorm van, want ze kon nu heel de dag op de ipad spelen, terwijl ze muziek luisterde op de ipod. Niemand die haar beval dat ze na 2 uur haar apparatuur moest wegleggen. Het meest bijzondere aan Appleland was, dat er niemand woonde, behalve Madeliefje. Maar dat maakte haar eigenlijk helemaal niets uit, want ze vermaakte zich toch wel. Ze kon tenslotte ook nog contact maken met haar vrienden via Whatsapp of Facebook. Uren, dagen en weken genoot ze ervan. Toch begon het haar na een tijd wel te vervelen. Ze sprak nooit meer mensen in real life. Dat miste ze wel. Er was echter nog geen half jaar tijd verstreken. Ze begon te huilen en haar tranen vielen op haar iPod. Uiteindelijk was deze zo nat geworden door de tranen, dat het apparaat kapot ging. Madeliefje voelde zich er ongelukkig. Ze moest nog maand in Appleland verblijven, terwijl ze het nu al zat was.  Die maand heeft ze gebruikt om over haar vrienden na te denken. Ze besefte zich toen pas, dat haar vrienden veel belangrijker waren dan al die stomme technische producten. Ze was nu ook van mening dat haar ouders gelijk hadden met de regel, waarin stond dat ze maar 2 uur per dag met haar Apple-producten mocht doorbrengen. Toen de laatste maand ook eindelijk verstreken was, mocht ze weer naar huis. De man, die haar daar gebracht had, kwam haar weer ophalen. Die vroeg haar hoe het geweest had. Ze antwoordde daarop, dat ze zich zeer eenzaam had gevoeld, maar dat ze nog nooit zoveel geleerd had. Ze had het geluk weer gevonden, want haar vrienden en familie gingen weer een belangrijke rol spelen in haar leven.
Toen Madeliefje thuis was, knuffelde ze haar ouders en ging meteen op bezoek bij al haar vrienden. Al haar dure technische snufjes heeft ze verkocht en met het geld dat ze verdiend had, ging ze naar een luxe restaurant, waar ze al haar vrienden trakteerde.