Bijna elk boek van mijn lijst heeft wel een bepaalde indruk
achtergelaten op mij. Het meest indrukwekkende boek vond ik Knielen op een bed violen. Ik had al van
veel mensen gehoord dat het een mooi boek was en daar ben ik het inmiddels
helemaal mee eens. Het is zo onbegrijpelijk en tegelijkertijd ook mooi hoe de
hoofdpersoon van het boek leeft. Er was zelfs een moment in het boek dat ik me
kon voorstellen hoe hij op alle gedachtes kwam, terwijl ik dat normaal niet echt
zou kunnen in zo’n geval. Verder vond ik
Au pair ook een heel goed boek. Het
is een heel onvoorspelbaar boek en toen ik het aan het lezen was, kon ik mezelf
echt heel goed identificeren met de hoofdpersoon. Het leek alsof ik gewoon
alles meemaakte. Mijn laatste boek vond ik ook erg bijzonder. Dat was De Uitvreter. Het bijzondere aan dit
boek was het taalgebruik. Het is een vrij oud boek, waardoor er oud taalgebruik
in voor komt en dat vond ik erg bijzonder en leerzaam om een keer gelezen te
hebben.
De literatuurlessen die we gehad hebben op school, zijn voor mij niet heel
zinvol geweest. De bundel die we hadden gehad, heb ik echter wel gebruikt. Dus
als ik alleen die bundel had gekregen, was het ook goed geweest.
Een aantal boeken zijn mij best tegengevallen helaas. Een voorbeeld hiervan in Het Diner van Herman Koch. Ik kwam er
erg moeilijk doorheen, omdat alles enorm uitgebreid verteld wordt. Alleen het
laatste kwart van het boek ging het wat vlotter. Sommige boeken, zoals De grote zaal, Een
liefde in Parijs en Het gouden ei vond
ik ook erg tegenvallen. Er zat erg weinig diepgang in en het was meer gewoon
een ‘leuk’ verhaal , dan dat het echt
een literair verhaal was. Dat was erg zonde.
In de loop van de tijd dat ik met literatuur bezig was, is er best een hoop
veranderd. Ik ben van jongs af aan niet echt een lezer. Ik ben pas sinds de 3e
of 4e klas echt gaan lezen. Dit is me erg goed bevallen. In het
begin heb ik wel vooral de wat dunnere boeken gelezen, zoals Oeroeg. Het lezen is me toen erg goed
bevallen en toen ben ik ook dikkere boeken gaan lezen. Die lezen vaak ook
gemakkelijker en ik vind ze persoonlijk ook leuker. Inmiddels lees ik best
graag en lees ik ook vertaalde boeken, want die zijn vaak net wat leuker om te
lezen. Door het lezen is mijn woordenschat ook groter geworden en mijn gevoel
voor taal ook.
Over het blog ben ik nog steeds niet zo enthousiast. Het idee is misschien goed,
maar in de praktijk werkt het gewoon niet. De leerlingen van tegenwoordig maken
boekverslagen vaak erg snel en plukken alles van het internet. Bij die reacties
wordt er ook vaak op die manier gewerkt. Ik denk dat beide partijen, dus de
schrijver van de reactie en de maker van het boekverslag, er niet beter op
worden. Het is op zich wel goed om telkens een verslag van de boeken te maken,
omdat je anders echt veel dingen vergeet. Alleen denk ik dat er geen blog voor
nodig is. Ook is het allemaal erg onduidelijk geweest en waren er enorm veel
verschillen tussen de wensen van de docenten. De ene docent vond het alleen
noodzakelijk dat er boekverslagen opstonden, terwijl de andere docent wilde dat
er ook verwerkingsopdrachten op moesten staan. Dat was erg verwarrend en het is
ook oneerlijk, want sommige leerlingen moeten dus meer werk verrichten dan medescholieren en andersom geldt het ook, want
sommige hebben in de 5e klas zo’n opdracht gemaakt, terwijl dat niet
gehoeven had. Het is dus beter om het een stuk duidelijker te maken en één lijn
te trekken.
Ik denk dat ik altijd wel boeken zou blijven lezen. Het is heerlijk om gewoon
even niet met al die moderne techniek, zoals tv, mobiel en computer, bezig te
zijn. Eerlijk gezegd had ik vroeger nooit verwacht dat ik lezen ooit leuk zou
gaan vinden, dus ik ben wel erg blij dat zo’n boekenlijst verplicht is.
Als tip voor de literatuurdocenten geef ik mee, dat ze veel minder tijd aan de
literatuurlessen moeten besteden. Het kan veel effectiever. Het is echt zonde
van de tijd, want als een leerling tegenwoordig de stroming van een boek wil
weten, zoek hij/zij dat op via Google. Ook alle kenmerken zijn via één muisklik
te vinden op internet. Natuurlijk zal het op het Gymnasium wel iets anders zijn
dan op het VMBO, maar toch denk ik dat het literatuuronderwijs aangepast moet
worden aan de moderne tijd.
Ook wil ik als tip meegeven, dat de docenten Nederlands één lijn moeten trekken
over het gebruik van het blog. Er zit veel te veel verschil tussen de wensen
van de verschillende docenten. Daar hebben enorm veel leerlingen last van
gehad. Ook zijn er veel leerlingen, die hierdoor benadeeld worden. Dat is erg
jammer. Mijn tip is dus, dat er een beter overleg komt tussen de docenten,
zodat er geen leerlingen zijn die extra werk moeten verrichten of juist werk
voor niks gedaan hebben!
dinsdag 8 januari 2013
Imaginair verhaal
Appleland
Madeliefje was een blond meisje, dat altijd tuttige jurkjes droeg en altijd netjes was. Ze was het enige kind thuis en was daardoor al meer volwassen dan haar leeftijdsgenootjes. Ze was ook enorm verwend en ze had allerlei dure spullen. Het enige wat ze daarvoor hoefde te doen, was haar vader lief aankijken. Ze had prachtige blauwe ogen en haar vader kon haar verzoek niet weigeren als hij aangekeken werd door die mooie ogen. Madeliefje wist dit heel goed en misbruikte haar ‘gave’.
Ze had inmiddels alle moderne apparatuur. Met name de producten van Apple bevielen haar wel. Uiteindelijk had ze 5 iPod’s, 3 iPad’s en een iPhone. Één iPod was natuurlijk niet genoeg, want stel je voor dat die kapot zou gaan, dan zou ze geen muziek meer op haar iPod kunnen beluisteren. Dat zou natuurlijk een verschrikkelijke ramp zijn, dus daarom had ze er voor de zekerheid maar 5 aan haar vader gevraagd. Het nadeel was alleen wel, dat ze van haar ouders de moderne apparatuur niet meer dan 2 uur per dag mocht gebruiken. Daar baalde ze wel flink van, want ze zou het liefst heel de dag non-stop op haar iPod of iPad zitten. Haar ouders hadden die regel ingesteld, omdat ze haar vrienden bijna nooit meer in het echte leven sprak, maar alleen via de sociale media.
Op een dag liep het meisje op straat en ineens werd ze aangesproken door een man. Die vroeg aan haar of ze naar Appleland wilde, maar er zat wel een voorwaarde aan vast: ze moest daar minimaal een half jaar verblijven. Dat klonk voor Madeliefje als een soort paradijs. Zonder nadenken ging ze met de man mee. Ze belandden na een kwartiertje lopen in Appleland, waarna de man direct weer verdween. Alles was daar ingericht op de manier van Apple. De ramen en deuren van de huizen zagen eruit als applicatie-icoontjes. De muren zagen eruit als ipad’s. Echt álles leek op de producten van Apple. Madeliefje dacht even dat ze droomde, maar wist dat het toch werkelijkheid was, want ze kon alles aanraken. Als ze op een bel drukte, klonk er een ringtone. Ze genoot er enorm van, want ze kon nu heel de dag op de ipad spelen, terwijl ze muziek luisterde op de ipod. Niemand die haar beval dat ze na 2 uur haar apparatuur moest wegleggen. Het meest bijzondere aan Appleland was, dat er niemand woonde, behalve Madeliefje. Maar dat maakte haar eigenlijk helemaal niets uit, want ze vermaakte zich toch wel. Ze kon tenslotte ook nog contact maken met haar vrienden via Whatsapp of Facebook. Uren, dagen en weken genoot ze ervan. Toch begon het haar na een tijd wel te vervelen. Ze sprak nooit meer mensen in real life. Dat miste ze wel. Er was echter nog geen half jaar tijd verstreken. Ze begon te huilen en haar tranen vielen op haar iPod. Uiteindelijk was deze zo nat geworden door de tranen, dat het apparaat kapot ging. Madeliefje voelde zich er ongelukkig. Ze moest nog maand in Appleland verblijven, terwijl ze het nu al zat was. Die maand heeft ze gebruikt om over haar vrienden na te denken. Ze besefte zich toen pas, dat haar vrienden veel belangrijker waren dan al die stomme technische producten. Ze was nu ook van mening dat haar ouders gelijk hadden met de regel, waarin stond dat ze maar 2 uur per dag met haar Apple-producten mocht doorbrengen. Toen de laatste maand ook eindelijk verstreken was, mocht ze weer naar huis. De man, die haar daar gebracht had, kwam haar weer ophalen. Die vroeg haar hoe het geweest had. Ze antwoordde daarop, dat ze zich zeer eenzaam had gevoeld, maar dat ze nog nooit zoveel geleerd had. Ze had het geluk weer gevonden, want haar vrienden en familie gingen weer een belangrijke rol spelen in haar leven.
Toen Madeliefje thuis was, knuffelde ze haar ouders en ging meteen op bezoek bij al haar vrienden. Al haar dure technische snufjes heeft ze verkocht en met het geld dat ze verdiend had, ging ze naar een luxe restaurant, waar ze al haar vrienden trakteerde.
Madeliefje was een blond meisje, dat altijd tuttige jurkjes droeg en altijd netjes was. Ze was het enige kind thuis en was daardoor al meer volwassen dan haar leeftijdsgenootjes. Ze was ook enorm verwend en ze had allerlei dure spullen. Het enige wat ze daarvoor hoefde te doen, was haar vader lief aankijken. Ze had prachtige blauwe ogen en haar vader kon haar verzoek niet weigeren als hij aangekeken werd door die mooie ogen. Madeliefje wist dit heel goed en misbruikte haar ‘gave’.
Ze had inmiddels alle moderne apparatuur. Met name de producten van Apple bevielen haar wel. Uiteindelijk had ze 5 iPod’s, 3 iPad’s en een iPhone. Één iPod was natuurlijk niet genoeg, want stel je voor dat die kapot zou gaan, dan zou ze geen muziek meer op haar iPod kunnen beluisteren. Dat zou natuurlijk een verschrikkelijke ramp zijn, dus daarom had ze er voor de zekerheid maar 5 aan haar vader gevraagd. Het nadeel was alleen wel, dat ze van haar ouders de moderne apparatuur niet meer dan 2 uur per dag mocht gebruiken. Daar baalde ze wel flink van, want ze zou het liefst heel de dag non-stop op haar iPod of iPad zitten. Haar ouders hadden die regel ingesteld, omdat ze haar vrienden bijna nooit meer in het echte leven sprak, maar alleen via de sociale media.
Op een dag liep het meisje op straat en ineens werd ze aangesproken door een man. Die vroeg aan haar of ze naar Appleland wilde, maar er zat wel een voorwaarde aan vast: ze moest daar minimaal een half jaar verblijven. Dat klonk voor Madeliefje als een soort paradijs. Zonder nadenken ging ze met de man mee. Ze belandden na een kwartiertje lopen in Appleland, waarna de man direct weer verdween. Alles was daar ingericht op de manier van Apple. De ramen en deuren van de huizen zagen eruit als applicatie-icoontjes. De muren zagen eruit als ipad’s. Echt álles leek op de producten van Apple. Madeliefje dacht even dat ze droomde, maar wist dat het toch werkelijkheid was, want ze kon alles aanraken. Als ze op een bel drukte, klonk er een ringtone. Ze genoot er enorm van, want ze kon nu heel de dag op de ipad spelen, terwijl ze muziek luisterde op de ipod. Niemand die haar beval dat ze na 2 uur haar apparatuur moest wegleggen. Het meest bijzondere aan Appleland was, dat er niemand woonde, behalve Madeliefje. Maar dat maakte haar eigenlijk helemaal niets uit, want ze vermaakte zich toch wel. Ze kon tenslotte ook nog contact maken met haar vrienden via Whatsapp of Facebook. Uren, dagen en weken genoot ze ervan. Toch begon het haar na een tijd wel te vervelen. Ze sprak nooit meer mensen in real life. Dat miste ze wel. Er was echter nog geen half jaar tijd verstreken. Ze begon te huilen en haar tranen vielen op haar iPod. Uiteindelijk was deze zo nat geworden door de tranen, dat het apparaat kapot ging. Madeliefje voelde zich er ongelukkig. Ze moest nog maand in Appleland verblijven, terwijl ze het nu al zat was. Die maand heeft ze gebruikt om over haar vrienden na te denken. Ze besefte zich toen pas, dat haar vrienden veel belangrijker waren dan al die stomme technische producten. Ze was nu ook van mening dat haar ouders gelijk hadden met de regel, waarin stond dat ze maar 2 uur per dag met haar Apple-producten mocht doorbrengen. Toen de laatste maand ook eindelijk verstreken was, mocht ze weer naar huis. De man, die haar daar gebracht had, kwam haar weer ophalen. Die vroeg haar hoe het geweest had. Ze antwoordde daarop, dat ze zich zeer eenzaam had gevoeld, maar dat ze nog nooit zoveel geleerd had. Ze had het geluk weer gevonden, want haar vrienden en familie gingen weer een belangrijke rol spelen in haar leven.
Toen Madeliefje thuis was, knuffelde ze haar ouders en ging meteen op bezoek bij al haar vrienden. Al haar dure technische snufjes heeft ze verkocht en met het geld dat ze verdiend had, ging ze naar een luxe restaurant, waar ze al haar vrienden trakteerde.
zondag 6 januari 2013
De Uitvreter
Auteur/titel: Nescio (Jan Hendrik Frederik Grönloh), De Uitvreter
Druk: Amsterdam (in De Gids) 1911, 1956
Aantal pagina’s: 40
Genre: novelle
Samenvatting:
Japi is een man die de ik-verteller leert kennen via zijn vriend Bavink, die hem in Veere heeft ontmoet, waar hij de hele tijd door in het water zat te staren. Op de Veerboot tussen Numansdorp en Zijpe ontmoet Bavink Japi weer en begint hij een gesprek met hem. Hij is zoals hij zelf zegt bezig te versterven: bewegen en denken is voor domme mensen. Japi houdt Bavink gezelschap en voorziet zijn werk van commentaar. Bavink betaalt alles voor Japi, omdat hij, zoals hij zelf zegt "goud waard is".
In de winter gaan ze terug naar Amsterdam waar Koekebakker Japi ontmoet, evenals Hoyer, een andere kunstschilder. Koekebakker is arm, maar hij moet zowel zijn eigen sigaren afstaan als het cafebezoek betalen. Een maand later komt Koekebakker Japi weer tegen, hij heeft een paar schoenen van Appi, een mislukt kunstschilder, aan en heeft een paar van zijn boeken onder zijn arm. Nu komt hij Koekebakker opnieuw uitvreten. Hij eet zijn brood en vlees op en rookt zijn sigaren. Ook kruipt hij ziek in Koekebakkers bed, en stuurt hem door de regen om Jenever. Japi gaat met de beste deken op de grond liggen. De volgende ochtend, als Koekebakker na een koude nacht wakker wordt, blijkt Japi al het grootste deel van zijn ontbijt opgegeten te hebben.
Daarna ontmoet Koekebakker Japi bij Bavink. Nu gaat het niet zo goed met Japi: "zijn ziel is te groot", zo zegt hij zelf. Hij wil naar Friesland om daar te versterven. Na zes weken keert Japi weer terug, maar hij is er nog beroerder aan toe dan hij al was. In de zomer is hij weer verdwenen. Daarna ontmoet Bavink Japi in Brussel. Hij ziet er piekfijn uit maar hij wil niet vertellen hoe dat komt. In augustus komt hij weer berooid in Amsterdam terug. "Hij was de oude niet meer, hij sprak weinig en rookte veel minder". In de winter ziet Hoyer hem in Veere, samen met een "Fransche dame". Nadat hij alleen is teruggekeerd begon Japi allerakeligst te bomen, over de zon die niet meer opkomt en water dat maar blijft stromen. Hij accepteert de baan die zijn vader voor hem heeft gevonden en uitvreten deed hij niet meer.
Na twee jaar in Afrika te hebben gewerkt, komt Japi halfdood terug. Koekebakker ontmoet hem op een novembermiddag in Wijk bij Duurstede, terwijl hij naar het water staat te staren. Japi vertelt: in Afrika had hij veel geleden. Jeanne, zijn Franse vriendin, had hem bedrogen en leed aan een borstkwaal. Hard werken deed hij niet meer. Onder de indruk van de armoede die hij in Belgie had gezien, wilde hij socialist worden. Daarom was hij gaan werken en schrijven, maar het had allemaal niets geholpen. Hij was nu weer bezig zijn tijd te verstaren: bereiken kon je toch niets. Nog enige maanden verstaart Japi zijn tijd. De volgende zomer stapt hij van de Waalbrug af. Op zijn kamer vindt men zes briefjes met "G.v.d.", en één met "ziezo".
(http://www.scholieren.com/boekverslag/61763)
Stroming:
Dit boek behoort tot de Neoromantiek. Deze stroming is een reactie op het impressionisme en naturalisme. Het fantasierijke, wonderlijke en lieflijke gaat weer een grote rol spelen. De nadruk op het noodlot blijft echter wel bestaan, maar nu wordt het beschouwd als iets bovennatuurlijks en geheimzinnigs. De romans uit de Neoromantiek spelen zich vaak in het verleden en in exotische streken af. Eenzaamheid, zwerflust, verzet tegen de maatschappij, onvervulde verlangens, dood en verval zijn veelvoorkomende thema’s bij deze stroming. De belangrijkste kenmerken van deze stroming zijn:
1) De onvrede met het bestaan
2) Op zoek naar het geluk
3) Gevoelens en emoties staan centraal
De hoofdpersoon van dit boek, de uitvreter (Japi), heeft onvrede met het bestaan. Hij wil zijn leven op zijn eigen manier leiden. Hij zit vaak bij het water om na te denken. In het boek komen ook veel emoties en gevoelens voor. De kennissen/vrienden van Japi vinden het enigszins onbeschoft dat hij altijd maar geniet van de goedheid van anderen. Hier spelen dus woede/boosheid en een lichte vorm van jaloezie een rol. Ook doet hij verschillende pogingen om het geluk te vinden: hij gaat naar Friesland, naar Afrika en België. Hij beleeft op elke plek weer iets heel anders (wat hij precies in Friesland gedaan heeft, blijft onbekend). Toch vindt hij geen geluk en blijft hij onvrede houden met het bestaan. Afrika is echter ook een exotisch gebied en dat is een thema, dat veel voor komt in de Neoromantiek. Verder zwerft Japi ook maar wat rond en zwerflust behoort ook tot de thema’s.
Druk: Amsterdam (in De Gids) 1911, 1956
Aantal pagina’s: 40
Genre: novelle
Samenvatting:
Japi is een man die de ik-verteller leert kennen via zijn vriend Bavink, die hem in Veere heeft ontmoet, waar hij de hele tijd door in het water zat te staren. Op de Veerboot tussen Numansdorp en Zijpe ontmoet Bavink Japi weer en begint hij een gesprek met hem. Hij is zoals hij zelf zegt bezig te versterven: bewegen en denken is voor domme mensen. Japi houdt Bavink gezelschap en voorziet zijn werk van commentaar. Bavink betaalt alles voor Japi, omdat hij, zoals hij zelf zegt "goud waard is".
In de winter gaan ze terug naar Amsterdam waar Koekebakker Japi ontmoet, evenals Hoyer, een andere kunstschilder. Koekebakker is arm, maar hij moet zowel zijn eigen sigaren afstaan als het cafebezoek betalen. Een maand later komt Koekebakker Japi weer tegen, hij heeft een paar schoenen van Appi, een mislukt kunstschilder, aan en heeft een paar van zijn boeken onder zijn arm. Nu komt hij Koekebakker opnieuw uitvreten. Hij eet zijn brood en vlees op en rookt zijn sigaren. Ook kruipt hij ziek in Koekebakkers bed, en stuurt hem door de regen om Jenever. Japi gaat met de beste deken op de grond liggen. De volgende ochtend, als Koekebakker na een koude nacht wakker wordt, blijkt Japi al het grootste deel van zijn ontbijt opgegeten te hebben.
Daarna ontmoet Koekebakker Japi bij Bavink. Nu gaat het niet zo goed met Japi: "zijn ziel is te groot", zo zegt hij zelf. Hij wil naar Friesland om daar te versterven. Na zes weken keert Japi weer terug, maar hij is er nog beroerder aan toe dan hij al was. In de zomer is hij weer verdwenen. Daarna ontmoet Bavink Japi in Brussel. Hij ziet er piekfijn uit maar hij wil niet vertellen hoe dat komt. In augustus komt hij weer berooid in Amsterdam terug. "Hij was de oude niet meer, hij sprak weinig en rookte veel minder". In de winter ziet Hoyer hem in Veere, samen met een "Fransche dame". Nadat hij alleen is teruggekeerd begon Japi allerakeligst te bomen, over de zon die niet meer opkomt en water dat maar blijft stromen. Hij accepteert de baan die zijn vader voor hem heeft gevonden en uitvreten deed hij niet meer.
Na twee jaar in Afrika te hebben gewerkt, komt Japi halfdood terug. Koekebakker ontmoet hem op een novembermiddag in Wijk bij Duurstede, terwijl hij naar het water staat te staren. Japi vertelt: in Afrika had hij veel geleden. Jeanne, zijn Franse vriendin, had hem bedrogen en leed aan een borstkwaal. Hard werken deed hij niet meer. Onder de indruk van de armoede die hij in Belgie had gezien, wilde hij socialist worden. Daarom was hij gaan werken en schrijven, maar het had allemaal niets geholpen. Hij was nu weer bezig zijn tijd te verstaren: bereiken kon je toch niets. Nog enige maanden verstaart Japi zijn tijd. De volgende zomer stapt hij van de Waalbrug af. Op zijn kamer vindt men zes briefjes met "G.v.d.", en één met "ziezo".
(http://www.scholieren.com/boekverslag/61763)
Stroming:
Dit boek behoort tot de Neoromantiek. Deze stroming is een reactie op het impressionisme en naturalisme. Het fantasierijke, wonderlijke en lieflijke gaat weer een grote rol spelen. De nadruk op het noodlot blijft echter wel bestaan, maar nu wordt het beschouwd als iets bovennatuurlijks en geheimzinnigs. De romans uit de Neoromantiek spelen zich vaak in het verleden en in exotische streken af. Eenzaamheid, zwerflust, verzet tegen de maatschappij, onvervulde verlangens, dood en verval zijn veelvoorkomende thema’s bij deze stroming. De belangrijkste kenmerken van deze stroming zijn:
1) De onvrede met het bestaan
2) Op zoek naar het geluk
3) Gevoelens en emoties staan centraal
De hoofdpersoon van dit boek, de uitvreter (Japi), heeft onvrede met het bestaan. Hij wil zijn leven op zijn eigen manier leiden. Hij zit vaak bij het water om na te denken. In het boek komen ook veel emoties en gevoelens voor. De kennissen/vrienden van Japi vinden het enigszins onbeschoft dat hij altijd maar geniet van de goedheid van anderen. Hier spelen dus woede/boosheid en een lichte vorm van jaloezie een rol. Ook doet hij verschillende pogingen om het geluk te vinden: hij gaat naar Friesland, naar Afrika en België. Hij beleeft op elke plek weer iets heel anders (wat hij precies in Friesland gedaan heeft, blijft onbekend). Toch vindt hij geen geluk en blijft hij onvrede houden met het bestaan. Afrika is echter ook een exotisch gebied en dat is een thema, dat veel voor komt in de Neoromantiek. Verder zwerft Japi ook maar wat rond en zwerflust behoort ook tot de thema’s.
‘Den
uitvreter, die altijd wat liet halen op den naam van een ander; die als een
vorst jenever zat te drinken op ’t terras van ‘Hollandais’ voor de centen van
de lui;’ (blz. 9) à wekt emoties en gevoelens op bij
anderen.
‘Den zomer was Japi weer verdwenen.’ (blz. 32) à zwerflust
‘Op een zomermorgen om half vijf, toen de zon prachtig opkwam, is hij van de Waalbrug gestapt.’ (blz. 40) à onvrede met het bestaan.
‘Den zomer was Japi weer verdwenen.’ (blz. 32) à zwerflust
‘Op een zomermorgen om half vijf, toen de zon prachtig opkwam, is hij van de Waalbrug gestapt.’ (blz. 40) à onvrede met het bestaan.
maandag 26 november 2012
Knielen op een bed violen
Auteur/titel: Jan
Siebelink, Knielen op een bed violen
Druk: eerste druk januari 2005, Amsterdam, tweede druk 2005
Aantal pagina’s: 445
Genre: psychologische roman
Samenvatting:
Hans Sievez groeit op in een godsdienstig ‘zwaar’ milieu. Elke zondag moet hij verplicht met zijn vader en moeder naar een orthodoxe groepering. Zijn vader had zich namelijk bij deze orthodoxe groepering aangesloten. Als zijn moeder dood gaat, vlucht hij uit zijn dorp Lathum en gaat naar Den Haag. Daar gaat hij werken op een kwekerij en ontmoet hij Jozef Mieras. Hij verbreekt de vriendschap met Jozef, omdat hij hem niet helemaal vertrouwt. Ondertussen heeft hij zich verloofd met zijn jeugdliefde Margje. Samen gaan ze wonen in een huis gelegen bij Velp. Daar richt Hans zijn eigen kwekerij op. Na de geboorte van zijn zoon Ruben (= Jan Siebelink) zoekt Jozef Mieras hem weer op. Langzamerhand komt Hans in de ban van het calvinisme. Geleidelijk aan wordt het steeds erger. Hij heeft geen aandacht meer voor zijn vrouw en kinderen. Inmiddels heeft hij na een miskraam nog een zoon gekregen, Tom. Hans Sievez is alleen nog maar bezig met het bezoeken van calvinistische bijeenkomsten en het ontvangen van de volgelingen achter in de tuin. Margje kan er niks tegen doen en besluit te vertrekken. Na tien dagen komt ze weer terug, omdat ze Hans mist. Hans verbreekt daarna voor een paar jaar elk contact met de calvinistische volgelingen. Wel leest hij nog vele boeken over het calvinistische geloof. Als er longkanker bij hem wordt geconstateerd neemt hij weer contact met ze op. Hij wil niet in hel eindigen en laat daarom de volgelingen komen naar zijn sterfbed. Uiteindelijk sterft hij. Zijn vrouw en kinderen krijgen geen toestemming om afscheid van hem te nemen.
verwachtingen
Ik had veel positieve reacties gehoord over dit boek, waardoor mijn verwachtingen hoog waren. Mijn hele familie heeft het boek gelezen en die vonden het de moeite waard. Daarom ben ik het boek ook gaan lezen.
motieven
- de dood (van zijn ouders en hemzelf)
- relatie tussen vader & zoon
- liefde (tussen Hans & Margje en Ruben & Johanna)
thema
- invloed van godsdienst op de mens
Beoordeling
-schrijfstijl
Het boek leest erg snel en gemakkelijk, omdat het ‘normale’ zinnen zijn. Dit houdt in dat er geen lastige/ouderwetse woorden in voor komen en dat de zinnen een goede, niet al te lange, lengte hebben. Er worden ook vaak directe gesprekken gevoerd tussen de personages.
- blz. 398: Mamma heb je alleen aan het hek laten staan, haar uitgestoken hand weggeduwd. Niet één keer, maar een oneindig aantal keren.
- inhoud
Personages:
Hans Sievez – Zijn moeder overlijdt als hij nog jong is en zijn vader volgt sinds een tijdje geen kerkdiensten meer in de kerk, maar bij hen thuis. Daar komen dan sprekers. Hans heeft hier niks mee en loopt weg. Hij houdt van werken in een kwekerij en later heeft hij ook zijn eigen kwekerij. Hij komt in contact met Jozef, een streng gelovige man. Hierdoor wordt hij ook bekeerd tot het strenge geloof. Uiteindelijk krijgt hij longkanker en overlijdt hij.
Margje – Ze is getrouwd met Hans. Ze heeft niet zoveel met dat overdreven gedoe van het geloof van Hans. Ze vindt dat hij te weinig aandacht heeft voor het gezin en besluit weg te gaan. Ze komt al snel weer terug, omdat ze hem mist. Ze accepteert erg veel van haar man en het gezin is erg belangrijk voor haar.
Ruben- Hij is de oudste zoon van Hans&Margje. Hij wil dat zijn vader trots op hem kan zijn. Daarom leert hij veel dingen uit de bijbel uit zijn hoofd (psalm 119).
Tom- Hij is de jongste zoon van Hans&Margje. Hij is een echt feestbeest en komt vaak dronken thuis.
Jozef Mieras – Dit is een studiegenoot van Hans, toen hij in Den Haag studeerde. Jozef ziet Hans dan al als vriend, maar dat is niet wederzijds. Een hele tijd later zoekt Jozef Hans weer op en probeert hem mee te trekken in het strenge geloof. Hij verkoopt boeken aan hem en neemt hem mee naar bijeenkomsten.
Ruimte
Hans Sievez woont in zijn jeugd in Lathum. Daar loopt hij weg en hij gaat naar Den Haag. Daar volgt hij een studie voor tuinieren. Later koopt hij samen met zijn vrouw Margje een huis in Velp. Daar heeft hij zijn eigen kwekerij aan huis. Het verhaal speelt zich ook nog op een aantal andere plaatsen af. Dit zijn de plaatsen waar Hans soms een bijeenkomst van zijn geloof heeft, bijv. in Hardinxveld.
eindoordeel
Mijn eindoordeel is echt heel erg positief! Mijn verwachtingen zijn volledig uitgekomen. Het boek heeft een enorme indruk op mij gemaakt. Het is wel heel onvoorstelbaar dat iemand zó erg kan veranderen door het geloof. Tegelijkertijd vind ik het ook wel heel mooi. Ook het einde van het boek vind ik ingrijpend, want op het moment dat Hans doodziek op bed ligt en eigenlijk op elk moment kan sterven, mogen zijn familieleden niet bij hem zijn. Dit vind ik persoonlijk iets te overdreven, maar het past wel in het verhaal. Het boek is een echte aanrader voor iedereen!
Druk: eerste druk januari 2005, Amsterdam, tweede druk 2005
Aantal pagina’s: 445
Genre: psychologische roman
Samenvatting:
Hans Sievez groeit op in een godsdienstig ‘zwaar’ milieu. Elke zondag moet hij verplicht met zijn vader en moeder naar een orthodoxe groepering. Zijn vader had zich namelijk bij deze orthodoxe groepering aangesloten. Als zijn moeder dood gaat, vlucht hij uit zijn dorp Lathum en gaat naar Den Haag. Daar gaat hij werken op een kwekerij en ontmoet hij Jozef Mieras. Hij verbreekt de vriendschap met Jozef, omdat hij hem niet helemaal vertrouwt. Ondertussen heeft hij zich verloofd met zijn jeugdliefde Margje. Samen gaan ze wonen in een huis gelegen bij Velp. Daar richt Hans zijn eigen kwekerij op. Na de geboorte van zijn zoon Ruben (= Jan Siebelink) zoekt Jozef Mieras hem weer op. Langzamerhand komt Hans in de ban van het calvinisme. Geleidelijk aan wordt het steeds erger. Hij heeft geen aandacht meer voor zijn vrouw en kinderen. Inmiddels heeft hij na een miskraam nog een zoon gekregen, Tom. Hans Sievez is alleen nog maar bezig met het bezoeken van calvinistische bijeenkomsten en het ontvangen van de volgelingen achter in de tuin. Margje kan er niks tegen doen en besluit te vertrekken. Na tien dagen komt ze weer terug, omdat ze Hans mist. Hans verbreekt daarna voor een paar jaar elk contact met de calvinistische volgelingen. Wel leest hij nog vele boeken over het calvinistische geloof. Als er longkanker bij hem wordt geconstateerd neemt hij weer contact met ze op. Hij wil niet in hel eindigen en laat daarom de volgelingen komen naar zijn sterfbed. Uiteindelijk sterft hij. Zijn vrouw en kinderen krijgen geen toestemming om afscheid van hem te nemen.
verwachtingen
Ik had veel positieve reacties gehoord over dit boek, waardoor mijn verwachtingen hoog waren. Mijn hele familie heeft het boek gelezen en die vonden het de moeite waard. Daarom ben ik het boek ook gaan lezen.
motieven
- de dood (van zijn ouders en hemzelf)
- relatie tussen vader & zoon
- liefde (tussen Hans & Margje en Ruben & Johanna)
thema
- invloed van godsdienst op de mens
Beoordeling
-schrijfstijl
Het boek leest erg snel en gemakkelijk, omdat het ‘normale’ zinnen zijn. Dit houdt in dat er geen lastige/ouderwetse woorden in voor komen en dat de zinnen een goede, niet al te lange, lengte hebben. Er worden ook vaak directe gesprekken gevoerd tussen de personages.
- blz. 398: Mamma heb je alleen aan het hek laten staan, haar uitgestoken hand weggeduwd. Niet één keer, maar een oneindig aantal keren.
- inhoud
Personages:
Hans Sievez – Zijn moeder overlijdt als hij nog jong is en zijn vader volgt sinds een tijdje geen kerkdiensten meer in de kerk, maar bij hen thuis. Daar komen dan sprekers. Hans heeft hier niks mee en loopt weg. Hij houdt van werken in een kwekerij en later heeft hij ook zijn eigen kwekerij. Hij komt in contact met Jozef, een streng gelovige man. Hierdoor wordt hij ook bekeerd tot het strenge geloof. Uiteindelijk krijgt hij longkanker en overlijdt hij.
Margje – Ze is getrouwd met Hans. Ze heeft niet zoveel met dat overdreven gedoe van het geloof van Hans. Ze vindt dat hij te weinig aandacht heeft voor het gezin en besluit weg te gaan. Ze komt al snel weer terug, omdat ze hem mist. Ze accepteert erg veel van haar man en het gezin is erg belangrijk voor haar.
Ruben- Hij is de oudste zoon van Hans&Margje. Hij wil dat zijn vader trots op hem kan zijn. Daarom leert hij veel dingen uit de bijbel uit zijn hoofd (psalm 119).
Tom- Hij is de jongste zoon van Hans&Margje. Hij is een echt feestbeest en komt vaak dronken thuis.
Jozef Mieras – Dit is een studiegenoot van Hans, toen hij in Den Haag studeerde. Jozef ziet Hans dan al als vriend, maar dat is niet wederzijds. Een hele tijd later zoekt Jozef Hans weer op en probeert hem mee te trekken in het strenge geloof. Hij verkoopt boeken aan hem en neemt hem mee naar bijeenkomsten.
Ruimte
Hans Sievez woont in zijn jeugd in Lathum. Daar loopt hij weg en hij gaat naar Den Haag. Daar volgt hij een studie voor tuinieren. Later koopt hij samen met zijn vrouw Margje een huis in Velp. Daar heeft hij zijn eigen kwekerij aan huis. Het verhaal speelt zich ook nog op een aantal andere plaatsen af. Dit zijn de plaatsen waar Hans soms een bijeenkomst van zijn geloof heeft, bijv. in Hardinxveld.
eindoordeel
|
|
…………………
|
|
Mijn eindoordeel is echt heel erg positief! Mijn verwachtingen zijn volledig uitgekomen. Het boek heeft een enorme indruk op mij gemaakt. Het is wel heel onvoorstelbaar dat iemand zó erg kan veranderen door het geloof. Tegelijkertijd vind ik het ook wel heel mooi. Ook het einde van het boek vind ik ingrijpend, want op het moment dat Hans doodziek op bed ligt en eigenlijk op elk moment kan sterven, mogen zijn familieleden niet bij hem zijn. Dit vind ik persoonlijk iets te overdreven, maar het past wel in het verhaal. Het boek is een echte aanrader voor iedereen!
Au pair
Auteur/titel:
Willem Frederik Hermans, Au pair.
Druk: eerste druk 1989, vijftiende druk 2001, Amsterdam
Aantal pagina’s: 416
Genre: psychologische roman
Samenvatting:
Paulina, afkomstig uit Vlissingen, wil in Parijs kunstgeschiedenis en Frans gaan studeren. Ze krijgt van haar vader een klein maandgeld en gaat als au pair werken om haar financiën aan te vullen. Nadat ze twee en een halve dag bij het welgestelde, maar bizarre echtpaar Pauchard en hun 13-jarige zoon Hughes is geweest, vertrekt ze vanwege de slechte behandeling. Van de vrouw achter de balie van het au pair-bureau krijgt ze het adres van de steenrijke gepensioneerde generaal De Lune. In het flatgebouw, waar de familie De Lune woont, krijgt ze een prachtige eigen kamer met badkamer, en ze wordt overladen met cadeaus. Ze voelt zich hierbij ietwat ongemakkelijk omdat haar taak niet duidelijk is. Het is niet toevallig dat ze juist hier terechtgekomen is. De dame van het bureau blijkt namelijk familie van de generaal te zijn. Zij had opdracht een meisje te zoeken die interesse voor kunst heeft. De generaal blijkt een bewonderaar van de uit Vlissingen afkomstige tekenaar Guys, en vertelt haar veel over hem.
In de loop van het verhaal maakt Paulina kennis met de overige familieleden van de generaal: zijn vrouw Germaine, zijn zoon Armand, diens vrouw Jacqueline en hun zoon Edouard, en Michel, de tweede zoon van de generaal. Uiteindelijk is het Edouard die als eerste het onderwerp aanroert, waarom zij, zoals later blijkt, Paulina 'in dienst' hebben genomen. Van generaal De Lune hoort ze dan de details van het verhaal: hij heeft tijdens de oorlog een koffer met geld en waardepapieren van een joodse buurman in bewaring gekregen, die met zijn vrouw naar Spanje wilde vluchten. De koffer is nooit opgehaald, de man en zijn vrouw zijn dood en de enige erfgenaam is een oud-SS'er. Als hij dit vertelt, krijgt de generaal een aanval en Paulina ziet hem daarna niet weer.
Bij een volgend gesprek met Eduoard over dit onderwerp, hoort Paulina van het plan het geld aan een joodse organisatie voor kinderbescherming in Israël te schenken. Hiervoor moet de koffer eerst naar Zwitserland worden gebracht, en daarna naar Israël worden doorgesluisd. Paulina biedt spontaan aan de koffer over de grens te willen brengen, maar heeft op hetzelfde moment het idee in een val getrapt te zijn. Alles wordt met behulp van een notaris voorbereid, maar op het laatste moment wordt het reisdoel Basel in Luxemburg gewijzigd. Paulina levert de koffer af bij de bank, maar hoort later van Michel, dat het geld toch aan de voormalige SS-er (een halfbroer van de vrouw) is gegeven omdat die een testament van de erflater bezat. Het andere verhaal zou alleen verzonnen zijn om de generaal te ontzien. Deze sterft enkele dagen later zonder de waarheid te kennen.
Paulina verlaat, na enkele incidenten met zowel Michel als Edouard, de flat van de familie, zoekt eigen woonruimte en wijdt zich verder aan haar studie.
http://www.boekverslag.nl/Verslag/Au+pair/
Verwachtingen
Ik had eigenlijk nog nooit van het boek gehoord toen ik het ging lezen. De reden dat ik het ben gaan lezen , is dat de tekst op de achterkant mij aansprak. Het gaat over een meisje dat als au pair in Parijs gaat wonen. Ik heb er zelf ook aan gedacht om een jaartje au pair te worden. Helaas gaat dit niet door, omdat het heel erg nadelig is om later met mijn studie te beginnen door het nieuwe regeerakkoord.
motieven
- cadeaus – Paulina krijgt allerlei cadeaus: koffers, kleding, make-up en schoenen.
- oudere Nederlander – Paulina komt 2 keer een oudere Nederlander tegen. Er wordt beweerd dat Hermans zichzelf erin verwerkt heeft. De eerste keer komt ze de oudere Nederlander tegen als ze op weg is naar de familie de Lune. Hij verzekert haar dat hij zal zorgen dat het beter zal gaan met Paulina. De tweede keer heeft hij een gesprek met haar naar aanleiding van het boek Madame Bovary. Het gesprek gaat met name over de relaties tussen de personages in een boek en de schrijver.
Thema
- waarheid & bedrog
- schijn & werkelijkheid
- vertrouwen
beoordeling
- schrijfstijl
De zinnen zijn af en toe wat raar geschreven. De schrijver maakt veel gebruik van inversie.
Ook komen er wat Franse woorden in voor, maar die worden door de context wel duidelijk. Ook is er een lichte vorm van eufemisme te bespeuren.
blz. 124: Uit Vlissingen was ze afkomstig, de oude generaal stelde geen andere eisen.
blz. 285: Misprijzend had hij over de drankzucht van Armand gesproken.
- inhoud
vertelperspectief:
De schrijver heeft de auctoriële vertelwijze toegepast. Dat houdt in dat de verteller alwetend is, maar hij speelt zelf niet mee in het verhaal. Hij geeft af en toe zijn eigen mening, maar je krijgt ook de gedachten en meningen van de hoofdpersoon Paulina te horen.
tijd:
Het verhaal speelt zich af in 1984 (blz. 235: Hij werd tweeënzeventig jaar op 3 augustus 1942. We leven nu 1984. Tweeënveertig jaar verschil. Als hij nog leeft is hij honderdveertien jaar oud.)
De vertelde tijd is ongeveer 3-4 maanden. Ze ging er in de herfst heen en wilde rond Kerstmis weer terug in Nederland zijn.
eindoordeel
Druk: eerste druk 1989, vijftiende druk 2001, Amsterdam
Aantal pagina’s: 416
Genre: psychologische roman
Samenvatting:
Paulina, afkomstig uit Vlissingen, wil in Parijs kunstgeschiedenis en Frans gaan studeren. Ze krijgt van haar vader een klein maandgeld en gaat als au pair werken om haar financiën aan te vullen. Nadat ze twee en een halve dag bij het welgestelde, maar bizarre echtpaar Pauchard en hun 13-jarige zoon Hughes is geweest, vertrekt ze vanwege de slechte behandeling. Van de vrouw achter de balie van het au pair-bureau krijgt ze het adres van de steenrijke gepensioneerde generaal De Lune. In het flatgebouw, waar de familie De Lune woont, krijgt ze een prachtige eigen kamer met badkamer, en ze wordt overladen met cadeaus. Ze voelt zich hierbij ietwat ongemakkelijk omdat haar taak niet duidelijk is. Het is niet toevallig dat ze juist hier terechtgekomen is. De dame van het bureau blijkt namelijk familie van de generaal te zijn. Zij had opdracht een meisje te zoeken die interesse voor kunst heeft. De generaal blijkt een bewonderaar van de uit Vlissingen afkomstige tekenaar Guys, en vertelt haar veel over hem.
In de loop van het verhaal maakt Paulina kennis met de overige familieleden van de generaal: zijn vrouw Germaine, zijn zoon Armand, diens vrouw Jacqueline en hun zoon Edouard, en Michel, de tweede zoon van de generaal. Uiteindelijk is het Edouard die als eerste het onderwerp aanroert, waarom zij, zoals later blijkt, Paulina 'in dienst' hebben genomen. Van generaal De Lune hoort ze dan de details van het verhaal: hij heeft tijdens de oorlog een koffer met geld en waardepapieren van een joodse buurman in bewaring gekregen, die met zijn vrouw naar Spanje wilde vluchten. De koffer is nooit opgehaald, de man en zijn vrouw zijn dood en de enige erfgenaam is een oud-SS'er. Als hij dit vertelt, krijgt de generaal een aanval en Paulina ziet hem daarna niet weer.
Bij een volgend gesprek met Eduoard over dit onderwerp, hoort Paulina van het plan het geld aan een joodse organisatie voor kinderbescherming in Israël te schenken. Hiervoor moet de koffer eerst naar Zwitserland worden gebracht, en daarna naar Israël worden doorgesluisd. Paulina biedt spontaan aan de koffer over de grens te willen brengen, maar heeft op hetzelfde moment het idee in een val getrapt te zijn. Alles wordt met behulp van een notaris voorbereid, maar op het laatste moment wordt het reisdoel Basel in Luxemburg gewijzigd. Paulina levert de koffer af bij de bank, maar hoort later van Michel, dat het geld toch aan de voormalige SS-er (een halfbroer van de vrouw) is gegeven omdat die een testament van de erflater bezat. Het andere verhaal zou alleen verzonnen zijn om de generaal te ontzien. Deze sterft enkele dagen later zonder de waarheid te kennen.
Paulina verlaat, na enkele incidenten met zowel Michel als Edouard, de flat van de familie, zoekt eigen woonruimte en wijdt zich verder aan haar studie.
http://www.boekverslag.nl/Verslag/Au+pair/
Verwachtingen
Ik had eigenlijk nog nooit van het boek gehoord toen ik het ging lezen. De reden dat ik het ben gaan lezen , is dat de tekst op de achterkant mij aansprak. Het gaat over een meisje dat als au pair in Parijs gaat wonen. Ik heb er zelf ook aan gedacht om een jaartje au pair te worden. Helaas gaat dit niet door, omdat het heel erg nadelig is om later met mijn studie te beginnen door het nieuwe regeerakkoord.
motieven
- cadeaus – Paulina krijgt allerlei cadeaus: koffers, kleding, make-up en schoenen.
- oudere Nederlander – Paulina komt 2 keer een oudere Nederlander tegen. Er wordt beweerd dat Hermans zichzelf erin verwerkt heeft. De eerste keer komt ze de oudere Nederlander tegen als ze op weg is naar de familie de Lune. Hij verzekert haar dat hij zal zorgen dat het beter zal gaan met Paulina. De tweede keer heeft hij een gesprek met haar naar aanleiding van het boek Madame Bovary. Het gesprek gaat met name over de relaties tussen de personages in een boek en de schrijver.
Thema
- waarheid & bedrog
- schijn & werkelijkheid
- vertrouwen
beoordeling
- schrijfstijl
De zinnen zijn af en toe wat raar geschreven. De schrijver maakt veel gebruik van inversie.
Ook komen er wat Franse woorden in voor, maar die worden door de context wel duidelijk. Ook is er een lichte vorm van eufemisme te bespeuren.
blz. 124: Uit Vlissingen was ze afkomstig, de oude generaal stelde geen andere eisen.
blz. 285: Misprijzend had hij over de drankzucht van Armand gesproken.
- inhoud
vertelperspectief:
De schrijver heeft de auctoriële vertelwijze toegepast. Dat houdt in dat de verteller alwetend is, maar hij speelt zelf niet mee in het verhaal. Hij geeft af en toe zijn eigen mening, maar je krijgt ook de gedachten en meningen van de hoofdpersoon Paulina te horen.
tijd:
Het verhaal speelt zich af in 1984 (blz. 235: Hij werd tweeënzeventig jaar op 3 augustus 1942. We leven nu 1984. Tweeënveertig jaar verschil. Als hij nog leeft is hij honderdveertien jaar oud.)
De vertelde tijd is ongeveer 3-4 maanden. Ze ging er in de herfst heen en wilde rond Kerstmis weer terug in Nederland zijn.
eindoordeel
|
|
……………..
|
|
Mijn eindoordeel over dit boek is redelijk positief. Enerzijds vond ik het een erg leuk verhaal, dat goed opgebouwd is. Het was totaal niet voorspelbaar. Daarom vond ik het een goed boek. Anderzijds was ik niet zo tevreden over de schrijfstijl, want de zinnen lazen niet zo gemakkelijk. Daardoor is het lastig om door het boek te komen. Het is best een dik boek en als je sommige delen meermaals moet lezen, duurt het erg lang voordat je het boek uit hebt.
donderdag 22 november 2012
Het gouden ei / Spoorloos
het
gouden ei, Tim Krabbe (klas 4)
(filmverslag)
samenvatting:
Rex Hofman en Saskia Ehlvest zijn op weg naar hun vakantiebestemming aan de Middellandse Zee. Op den duur stopt Rex bij een TOTAL- benzinestation aan de Autoroute om te tanken. Ondertussen haalt Saskia wat blikjes drinken op. Rex maakt een foto. Hij denkt terug aan 3 jaar geleden. Toen, tijdens hun eerste vakantie, was de benzine op geweest en had Saskia drie uur lang in de auto moeten blijven. Saskia was vreselijk in paniek geweest en het voorval had haar laten denken aan haar droom waarin ze zat opgesloten in een gouden ei die door de ruimte zweefde.
Rex wacht nog steeds op haar. Na een tijdje wordt Rex ongerust omdat zijn vriendin nog steeds niet terug is gekomen en hij gaat haar zoeken in de servicewinkel. Niemand heeft helaas een glimp opgevangen van Saskia. Saskia is spoorloos verdwenen...
Raymond Lemorne was altijd al een vreemd figuur geweest. Toen hij 16 jaar oud was sprong hij eens van een flatgebouw af. Gewoon om te voelen of hij de mogelijkheid had om te springen.
Eenentwintig jaar later kwam er een dergelijk idee in hem op. Hij was leraar scheikunde, gelukkig getrouwd en hij had twee dochters. Op een dag redde hij per toeval een klein meisje van de verdrinkingsdood. Na deze heldhaftige actie vraagt Raymond zich af of hij ook in staat is om een misdaad te plegen. Hij besluit te beginnen met de voorbereidingen van de, in zijn ogen, perfecte misdaad. Eerst verbouwt hij zijn vakantiehuisje, om het voor hem nog onbekende slachtoffer in op te sluiten. Ook fabriceert hij een pot chloroform en koopt een pistool en een oud matras. Nu begint hij met het echte werk; het repeteren en voorbereiden van de moord zelf. Eerst proeft hij nog iets van het begrip ‘moord'; hij schiet twee kampeerders dood die op zijn grasveldje waren gaan staan.
Lemorne's plan: bij een tankstation langs de Autoroute zal hij, met zijn ene arm in een mitella, aan een buitenlandse vrouw vragen of zij hem wil helpen bij het aankoppelen van zijn aanhangwagentje. Vervolgens maakt hij haar bewusteloos m.b.v. het chloroform. Hij repeteert het een paar keer en wanneer hij klaar is om het te proberen, heeft hij geluk. Saskia, het perfecte slachtoffer, spreekt hem aan omdat ze is geïnteresseerd in de sleutelhanger met een R, die hij bij zich draagt. Saskia is verloren.
Acht jaar na de verdwijning van Saskia vraagt Rex tijdens een vakantie in Italië zijn huidige vriendin Lieneke ten huwelijk. De doorslag gaf een badmintonwedstrijd die ze toen hadden gewonnen. De verdwenen Saskia blijft echter een beletsel voor zowel Rex als Lieneke. ‘s Nacht heeft Rex een beangstigende nachtmerrie over het gouden ei. Evenals Saskia destijds had...
Na de vakantie met Lieneke in Italië begint Rex een zoektocht naar Saskia. Op de advertenties die hij in Franse kranten laat plaatsen, komen weinig waardevolle reacties. Op 1 reactie na: Raymond Lemorne komt naar Amsterdam om Rex aan te bieden al zijn vragen te beantwoorden op voorwaarde dat hij ondergaat wat Saskia ook heeft ondergaan. Rex herkent Lemorne als de man met de mitella die hij destijds bij het TOTAL-benzinestation had gezien en stemt toe. Hij weet dat hij daarmee zijn doodvonnis tekent.
Rex en Raymond Lemorne rijden naar het TOTAL- benzinestation. Hier moet Rex koffie met een slaapmiddel drinken. Rex doezelt langzaam in een diepe slaap, terwijl Lemorne vertelt wat er destijds met Saskia is gebeurd. Toen Rex wakker werd, lag hij op een matras in een doodskist.
Lieneke zoekt Rex, maar moet concluderen dat hij spoorloos verdwenen is. Noch van Rex noch van Saskia is ooit nog iets vernomen.
(filmverslag)
samenvatting:
Rex Hofman en Saskia Ehlvest zijn op weg naar hun vakantiebestemming aan de Middellandse Zee. Op den duur stopt Rex bij een TOTAL- benzinestation aan de Autoroute om te tanken. Ondertussen haalt Saskia wat blikjes drinken op. Rex maakt een foto. Hij denkt terug aan 3 jaar geleden. Toen, tijdens hun eerste vakantie, was de benzine op geweest en had Saskia drie uur lang in de auto moeten blijven. Saskia was vreselijk in paniek geweest en het voorval had haar laten denken aan haar droom waarin ze zat opgesloten in een gouden ei die door de ruimte zweefde.
Rex wacht nog steeds op haar. Na een tijdje wordt Rex ongerust omdat zijn vriendin nog steeds niet terug is gekomen en hij gaat haar zoeken in de servicewinkel. Niemand heeft helaas een glimp opgevangen van Saskia. Saskia is spoorloos verdwenen...
Raymond Lemorne was altijd al een vreemd figuur geweest. Toen hij 16 jaar oud was sprong hij eens van een flatgebouw af. Gewoon om te voelen of hij de mogelijkheid had om te springen.
Eenentwintig jaar later kwam er een dergelijk idee in hem op. Hij was leraar scheikunde, gelukkig getrouwd en hij had twee dochters. Op een dag redde hij per toeval een klein meisje van de verdrinkingsdood. Na deze heldhaftige actie vraagt Raymond zich af of hij ook in staat is om een misdaad te plegen. Hij besluit te beginnen met de voorbereidingen van de, in zijn ogen, perfecte misdaad. Eerst verbouwt hij zijn vakantiehuisje, om het voor hem nog onbekende slachtoffer in op te sluiten. Ook fabriceert hij een pot chloroform en koopt een pistool en een oud matras. Nu begint hij met het echte werk; het repeteren en voorbereiden van de moord zelf. Eerst proeft hij nog iets van het begrip ‘moord'; hij schiet twee kampeerders dood die op zijn grasveldje waren gaan staan.
Lemorne's plan: bij een tankstation langs de Autoroute zal hij, met zijn ene arm in een mitella, aan een buitenlandse vrouw vragen of zij hem wil helpen bij het aankoppelen van zijn aanhangwagentje. Vervolgens maakt hij haar bewusteloos m.b.v. het chloroform. Hij repeteert het een paar keer en wanneer hij klaar is om het te proberen, heeft hij geluk. Saskia, het perfecte slachtoffer, spreekt hem aan omdat ze is geïnteresseerd in de sleutelhanger met een R, die hij bij zich draagt. Saskia is verloren.
Acht jaar na de verdwijning van Saskia vraagt Rex tijdens een vakantie in Italië zijn huidige vriendin Lieneke ten huwelijk. De doorslag gaf een badmintonwedstrijd die ze toen hadden gewonnen. De verdwenen Saskia blijft echter een beletsel voor zowel Rex als Lieneke. ‘s Nacht heeft Rex een beangstigende nachtmerrie over het gouden ei. Evenals Saskia destijds had...
Na de vakantie met Lieneke in Italië begint Rex een zoektocht naar Saskia. Op de advertenties die hij in Franse kranten laat plaatsen, komen weinig waardevolle reacties. Op 1 reactie na: Raymond Lemorne komt naar Amsterdam om Rex aan te bieden al zijn vragen te beantwoorden op voorwaarde dat hij ondergaat wat Saskia ook heeft ondergaan. Rex herkent Lemorne als de man met de mitella die hij destijds bij het TOTAL-benzinestation had gezien en stemt toe. Hij weet dat hij daarmee zijn doodvonnis tekent.
Rex en Raymond Lemorne rijden naar het TOTAL- benzinestation. Hier moet Rex koffie met een slaapmiddel drinken. Rex doezelt langzaam in een diepe slaap, terwijl Lemorne vertelt wat er destijds met Saskia is gebeurd. Toen Rex wakker werd, lag hij op een matras in een doodskist.
Lieneke zoekt Rex, maar moet concluderen dat hij spoorloos verdwenen is. Noch van Rex noch van Saskia is ooit nog iets vernomen.
Een liefde in Parijs
Druk: 2006, eerste druk 2004, Amsterdam
Aantal pagina’s: 119
Genre: (psychologische) roman
Samenvatting: Een boek van Richard is vertaald naar het Frans. Om de nieuwe uitgaven te promoten, gaat Richard naar Parijs. Hij gaat daar zijn boek presenteren. Tovèr, een Nederlandse kunstenaar die het in Frankrijk gemaakt heeft, en waar Richard vroeger bevriend mee was, heeft een nieuwe expositie. De uitgever van Richard vindt het wel een goed idee om de expositie en de boekpresentatie samen te voegen. Richard vindt het prima, al heeft hij Tovèr al een tijdje niet meer gezien of gesproken.
Zodra Richard in Parijs aankomt en zijn hotel uitloopt, komt hij een vrouw tegen die hem aanspreekt met ‘Rik’. Richard noemde zichzelf Rik in de tijd dat hij in Antwerpen verbleef. Hij heeft geen idee wie zij is. Ze vertelt hoe ze heet: Sacha. Ook die naam doet bij Richard geen belletje rinkelen. De vrouw loopt door, en laat Richard met een raadsel achter. Hij weet alleen dat ze elkaar hebben ontmoet in de Leopoldstraat in Antwerpen.
Richard vindt het erg opmerkelijk dat een vrouw hem na al die jaren herkent, terwijl hij zich totaal niets meer kan herinneren. De vrouw kent hem uit Antwerpen: een tijd waar Richard niet veel meer van weet, omdat hij altijd dronken was. Maar hij vergeet ook veel omdat hij oud wordt. Op één of andere manier blijft de gedachte aan Sacha Richard achtervolgen.
Er zijn verschillende flashback naar de periode waarin Richard in Parijs woont. Samen met zijn beste vriend Tovèr hebben ze een klein kamertje. Ze willen allebei beroemd worden in Parijs. Want daar moest je zijn als kunstenaar. Richard leeft een beetje met het geld van Tovèr, want Tovèr verdient veel beter met zijn tekeningen dan Richard. Omdat Tovèr steeds beroemder wordt groeien de twee steeds meer uit elkaar en op een dag besluit Richard om terug te gaan naar Nederland. In Nederland is hij wel bekend als schrijver en hij denkt dat hij daar dan beter kan verdienen.
Richard heeft ook een periode in Antwerpen gewoond. Maar daar was hij elke dag dronken en hij kan zich dan ook niet veel meer van die tijd herinneren. Wel heeft hij daar zijn eerste vriendin gehad met wie hij naar bed is geweest. Ze heette Antionette. En ze hebben elkaar ontmoet in een jazzcafé. Het was een korte verhouding, maar later in het komen ze elkaar nog een keer tegen.
Er wordt verteld hoe Richard zijn vrouw heeft ontmoet. Richard had een boek geschreven en werd daarover geïnterviewd. Na zijn interview werd ook Gerda geïnterviewd. Na het interview zijn ze samen wat gaan drinken en zo is hun relatie tot stand gekomen. Ze waren getrouwd en ze wilden ook kinderen. Maar Gerda heeft twee miskramen gehad en toen hebben ze het niet meer geprobeerd. Richard vond zichzelf ook geen vadertype.
Op de dag van de presentatie in Parijs komt hij Sacha weer tegen. Ze beginnen een gesprek en Sacha vertelt over vroeger. Samen hebben ze een relatie in Antwerpen gehad, maar na een tijdje liet Richard haar in de steek. Weken heeft zij op hem zitten wachten, maar hij kwam niet terug. Richard was toen naar Nederland teruggegaan. Richard kan het zich eigenlijk niet meer herinneren. Bij het gesprek was er nog een andere man bij Sacha, genaamd Bruno. Richard dacht dat het de man van haar was. Maar dan vertelt Sacha dat Bruno de zoon van Richard is.
Verwachtingen:
Mijn verwachtingen waren positief. Nadat ik de achterkant gelezen had, wilde ik graag het hele boek gaan lezen.
Motieven:
- vergeten herinneringen; Richard is veel vergeten, want hij weet niks meer van Sasha en even later weet hij ook niks meer van de verhalen die Tover verteld.
- Het ‘kunstenaarsmilieu’; Richard is een dichter, Tover een tekenaar en de vader van Richard een toneelspeler.
- liefde; Zijn liefdesleven is ook een terugkomend element. In Antwerpen was hij vaak dronken en genoot hij van het vrouwelijk schoon.
- Twijfel; Richard twijfel aan bijna alles, behalve aan zijn terugkeer naar Parijs. Hij twijfelt wel over zijn vriendschap met Tover en over de waarde van zijn werk.
Thema:
- bedrog in de liefde
Beoordeling
- schrijfstijl:
Het boek ‘een liefde in parijs’ leest erg fijn. Het woordgebruik is niet heel lastig. Er staan geen ouderwetse woorden in en de lengte van de zinnen zijn goed.
Liggend op zijn hotelbed keek hij naar de televisie, die weinig soelaas bood. (blz. 26)
- inhoud
personages:
- Richard Sanders (Rik); de hoofdpersoon. Hij heeft samen met Tovèr jarenlang in Parijs gewoond.
- Ton Verstrijden (Tovèr); Voorheen een goede vriend van Richard en hij heeft het ver gebracht in de schilderswereld.
- Sacha Lefort; Richard heeft toen hij in Antwerpen verbleef een kind verwekt bij haar.
- Bruna Lefort; De zoon van Sacha en Richard. Hij heeft verder geen grote rol in het verhaal.
- Alain Mitron; De uitgever van het boek dat Richard geschreven heeft.
- Gerda Stelbos; vrouw van Richard.
tijd:
Het verhaal speelt zich af in de hedendaagse tijd, want er wordt verteld dat alle Franse koks naar Amerika vertrekken. Dit gebeurt sinds een aantal jaren. Ook wordt er gesproken over de Zuid-Amerikaanse zakkenrollers die de straten in Parijs zouden onveilig maken. Dit is ook een vrij modern verschijnsel dat vroeger niet bestond. Het is dus 20e/21e eeuw.
De vertelde tijd is lastig in te schatten, maar duurt ongeveer een week. Hij is voor het uitgeven van zijn boek weer naar Parijs gegaan. Hij komt hij Sacha tegen die hem herkent. Dit is helemaal in het begin van het boek. Een tijdje later wordt er gezegd: ‘Toen ik haar anderhalve dag geleden zag, herkende ik haar niet.’ Hierna volgen er nog een paar dagen, dus daarom zal het ongeveer een week duren. Er zijn wel heel veel flashbacks in het verhaal. Deze gaan terug tot 45 jaar geleden, naar de tijd toen Richard stopte met zijn schoolopleiding.
Mijn verwachtingen waren positief. Nadat ik de achterkant gelezen had, wilde ik graag het hele boek gaan lezen.
Motieven:
- vergeten herinneringen; Richard is veel vergeten, want hij weet niks meer van Sasha en even later weet hij ook niks meer van de verhalen die Tover verteld.
- Het ‘kunstenaarsmilieu’; Richard is een dichter, Tover een tekenaar en de vader van Richard een toneelspeler.
- liefde; Zijn liefdesleven is ook een terugkomend element. In Antwerpen was hij vaak dronken en genoot hij van het vrouwelijk schoon.
- Twijfel; Richard twijfel aan bijna alles, behalve aan zijn terugkeer naar Parijs. Hij twijfelt wel over zijn vriendschap met Tover en over de waarde van zijn werk.
Thema:
- bedrog in de liefde
Beoordeling
- schrijfstijl:
Het boek ‘een liefde in parijs’ leest erg fijn. Het woordgebruik is niet heel lastig. Er staan geen ouderwetse woorden in en de lengte van de zinnen zijn goed.
Liggend op zijn hotelbed keek hij naar de televisie, die weinig soelaas bood. (blz. 26)
- inhoud
personages:
- Richard Sanders (Rik); de hoofdpersoon. Hij heeft samen met Tovèr jarenlang in Parijs gewoond.
- Ton Verstrijden (Tovèr); Voorheen een goede vriend van Richard en hij heeft het ver gebracht in de schilderswereld.
- Sacha Lefort; Richard heeft toen hij in Antwerpen verbleef een kind verwekt bij haar.
- Bruna Lefort; De zoon van Sacha en Richard. Hij heeft verder geen grote rol in het verhaal.
- Alain Mitron; De uitgever van het boek dat Richard geschreven heeft.
- Gerda Stelbos; vrouw van Richard.
tijd:
Het verhaal speelt zich af in de hedendaagse tijd, want er wordt verteld dat alle Franse koks naar Amerika vertrekken. Dit gebeurt sinds een aantal jaren. Ook wordt er gesproken over de Zuid-Amerikaanse zakkenrollers die de straten in Parijs zouden onveilig maken. Dit is ook een vrij modern verschijnsel dat vroeger niet bestond. Het is dus 20e/21e eeuw.
De vertelde tijd is lastig in te schatten, maar duurt ongeveer een week. Hij is voor het uitgeven van zijn boek weer naar Parijs gegaan. Hij komt hij Sacha tegen die hem herkent. Dit is helemaal in het begin van het boek. Een tijdje later wordt er gezegd: ‘Toen ik haar anderhalve dag geleden zag, herkende ik haar niet.’ Hierna volgen er nog een paar dagen, dus daarom zal het ongeveer een week duren. Er zijn wel heel veel flashbacks in het verhaal. Deze gaan terug tot 45 jaar geleden, naar de tijd toen Richard stopte met zijn schoolopleiding.
Eindoordeel:
Mijn eindoordeel is positief. Mijn verwachtingen klopten, want het was een boek dat redelijk gemakkelijk te lezen was en het was een leuk verhaal naar mijn mening. Er zitten wel heel erg veel flashbacks in, waardoor het af en toe verwarrend kan zijn. Ook is stap je gelijk midden in het verhaal. Ik vind het boek goed opgebouwd. Met name het einde vind ik mooi, want op de allerlaatste bladzijde kom je pas te weten dat Richard de vader is van Bruno.
‘Bruno is je zoon,’ zei ze, en Richard wist meteen dat het waar was, dat niemand zoiets zou kunnen bedenken, behalve het taaie, zijn kans afwachtende, niet door hem beheerste lot.
|
|
……………………..
|
|
Abonneren op:
Posts (Atom)